Najživopisnije selo u Srbiji: Kuće iz 19. veka, rajska priroda i domaća hrana za pamćenje, šta vam više treba
Ako se tokom praznika nađete na Zlataru, obavezno posetite etno selo Štitkovo. Selo se nalazi podno Zlatara, prema Čemernici i vrlo je autetično.
Ipak, ne morate da čekate praznike, jer sutra je idealna temperatura za šetnju.
“Ako se krećete iz pravca Beograda, proći ćete Kokin brod i desetak kilometara kasnije stižete na ulaz u Novu Varoš. Obratite pažnju čim put prestane da vijuga i počne da se penje – blizu ste. Odmah sa leve strane u varoškom naselju Branoševac, pre nego što uđete u Novu Varoš, dočekaće vas znak sa mnogo imena poput Božetića, Štitkova, crkve Dubnice… Skrenete levo i dalje samo ostavite da vas put ponese. Put jeste uzak, ali je asfaltiran, a sa obe strane protežu se prelepe leje četinara, karakterističnih za ovaj kraj”, piše Zlatarinfo.rs.
Selo je smešteno u uskoj dolini, koju stvara reka Tisovica i njen izvor Vrelo koje je sa tri strane okruženo brdima. Vrelo izvire iz zasad nedovoljno istražene pećine, kanala koji se pruža čitav kilometar u dužinu. Središnji položaj sela zauzima crkva Svete Trojice, koja datira iz 1867. godine.
Selo je interesantno i po tome što su u njemu ili živeli ili stolovali čuveni knezovi Raškovići. Smatra se da je patrijarh Gavrilo i podigao crkvu.
S leve strane crkve, nalazi se škola sagrađena 1887. godine.
Sve sačuvane kuće, po čemu je Štitkovo najpoznatije, tipično su starovlaške i potiču s kraja 19. veka, o čemu svedoči i upisana godina gradnje na kućama. Najstarija je u centru sela i građena je 1882. godine. Zavod za zaštitu spomenika kulture iz Kraljeva je ovu jedinstvenu etno oazu stavio pod zaštitu države, piše Zlatarinfo.rs.
Štitkovo je potpuno zamrznuto u vremenu. Kuće, sušare za meso, štale, pomoćni objekti upravo onakvi kakvi su bili i pre 200 godina. Selo je osnovano još početkom 13. veka, a prema legendi, ime je dobilo po “štitovima” jer se u centru nalazila “fabrika” za proizvodnju oružja-štitova. Postoje indicije da je Štitkovo bio gradić još u doba Nemanjića. Legenda kaže da su se u radionicama kovali upravo štitovu za njihovu vojsku.
Kuće-brvnare su pravljene od balvana, dugih 12 metara, koji nisu strugani, već tesani sekirom i ima ih petnaestak. Pošto ljudi u njima žive i danas, morali su da ih pokriju crepom i limom, tako da nisu sačuvani drveni krovovi. Štitkovo je specijalno autentično, kako su nam rekli meštani, upravo zato što je i dalje naseljeno. Nije samo uređeni prostor muzejskog karaktera, piše na sajtu.
Crkva u Štitkovu
Crkva u Štitkovu je podignuta na mestu gde je bio manastir koji je podigao patrijarh Gavrilo Rašković, iz poznate kneževske porodice Raškovića.
Manastir je podignut 1655. godine, a 1813. godine porušili su ga Turci kada je starovlaški knez Maksim Rašković iz Štitkova prišao ustanicima i digao Stari Vlah na bunu. Na ruševinama manastira podignuta je 1867. godine današnja crkva u Štitkovu. Nije živopisna. Ikonostas su radili majstori Debrani, a ikone su rad Lazovića iz Bjelog Polja. Crkva sa tipskim kućama ovog kraja je pod zaštitom države i predstavlja deo etno sela od izuzetne vrednosti.
U selu ima još nekoliko aktivnih domaćinstava i kafana. Možete da uživate u domaćinskim jelima, a mnogi hvale pitu od heljde kao i domaći sok od maline.
Parking je besplatan, a čitavo selo je idealno za uživanje, šetnju i decu.
