Čuvena zgrada na Dorćolu krije jednu od najvećih tajni Beograda: Kome je upućeno ogromno NE?

Da li ste nekad videli zgradu PMF-a iz vazduha? Ako je odgovor “NE”, onda može da se tumači dvojako, a evo i zašto.

Na mestu nekadašnje Glavnjače kako je glasio ozloglašeni nadomak niskog zdanja Uprave Grada Beograda nikla je u socijalističkom maniru zgrada PMF-a. Danas kada se zgrada posmatra na nekoj od aplikacija za prikaz Beograda iz vazduha, poput “Google maps” jasno možete pročitati slova “n” i “e” u njenoj osnovi. Odnosno, jedno veliko “NE”.

Kako urbana legenda tumači, to je bila poruka Staljinu i tadašnjem SSSR-u sa kojim su tadašnji jugoslovenski komunisti i njihov vođa Tito bili u sukobu, piše Kaldrma.

Jer, projektovanje zgrade, koje su vodili arhitekte Aleksandar Sekulić i Đorđe Stefanović, započelo je u vreme dok je Staljin bio živ, i, verovalo se u Beogradu, i te kako rešen da silom i pritiscima reši Titovu “neposlušnost”.

Kako se znalo da Sovjeti osmatraju iz velikih visina šta se u Jugoslaviji radi, i na ovaj način mu je poslata upečatljiva poruka…

Bila istinita ili tek samo uvrnuto tumačenje moderne arhitekture, ova legenda je brzo zaboravljena, posebno u svetlu činjenica da je u trenutku kad je zgrada svečano otvorena 1954. godine Staljin već bio pokojni, a svega dve godine kasnije Tito se svečano izmirio sa novim vođama Sovjetskog saveza i prestala je potreba za inatom. Pa čak iako je bio izražen kroz vertikalnu projekciju jedne velike palate.

Zanimljiva istorija zgrade “NE”

Sama lokacija izabrana za izgradnju novog “hrama nauke” u socijalističkom društvu koje je i samo tek krenulo da se stvara, posle 1945. godine, na obodu Studentskog parka, nosila je u sebi mnoge turbulentne i mračne asocijacije.

Da bi krenula izgradnja PMF, negde tamo 1951. počela je priprema za rušenje jedne zgrade sa sablasnom konotacijom. Nije tu prolazio baš ko nije morao, a koga je put i naveo, pružio bi malo korak.

Jer, unutra je bila “ćorka“. Tako se zvala mala pritvorenička soba. A veća, po kojoj je i cela zgrada dobila ime, zvala se “glavnjača”. Bilo je tu i drugih soba popularno nazvanih “ženski salon” i “gospodska soba”.

To nije bio, dakle, zatvor, već pritvor i mesto gde je prema građanima postupala policija u svojim istražnim postupcima. I normalno, nije bilo prijatno ni proći pored Glavnjače kako je glasio ozloglašeni nadimak niskog zdanja Uprave Grada Beograda.

Dolazimo u moderno vreme, i, normalno, kudikamo je lepše da ovde cveta nauka, nego ćorka… Nekada je to bio PMF, a danas Hemijski fakultet. Eksperimenti koji se dešavaju u podrumu više nisu tako strašni. Ali, estetiku ove zgrade mnogi kritikuju.

Ako o ukusima i ne treba raspravljati, postoji problem sa ovom zgradom oko koga bi se svi saglasili – ona delom “tone” zbog nezgodne stene na koju je svojim temeljima oslonjena, piše Kaldrma.