Šta rade gole žene u metrou Lisabona i kako su tamo dospele?
Svaka metro stanica u Lisabonu ima svoju kulturnu vrednost. Osim “azuleža”, odnosno oslikanih zidnih pločica koje su specifičnost celog Portugala, lisabonski metro ukrašen je i skulpturama, muralima, crtežima najpoznatijih svetskih umetnika…
Piše: Vlada Živanović
Umetnička ekspanzija lisabonskog metroa odigrala sredinom devedesetih godina prošlog veka. Iako su stanice u širem centru grada mahom već bile prelepo oslikane, uprava grada odlučila je da angažuje najveća svetska imena da ih dodatno ulepšaju povodom Svetskog sajma “Ekspo 98”, čiji je Lisabon bio domaćin 1998. godine.
Grad je za “Ekspo 98” izgradio potpuno nove objekte i praktično je na estuaru (ušću) reke Težo u Atlantski okean niklo potpuno novo naselje koje je osim stambenih zgrada dobilo nove parkove, tržne centre, okeanarijum i sajamske objekte… Srpski turisti za izgled ovog dela grada mahom konstatuju da liči na Beograd na vodi, ali sa parkovima, drvećem i prostorom pored reke koji ne zaklanjaju stambene zgrade, koje se vide tek tamo negde u pozadini.
Jedna od najupečatljivije ukrašenih stanica lisabonskog metroa je “Kampo Pekenjo”. U pitanju je stanica sa koje se izlazi na Lisabonsku koridu, pa tako njome dominiraju bikovi veselog izgleda, nalik na čuvenog Ferdinanda iz Diznijevog crtaća.
Međutim, osim bikova, na toj stanici postoje i umetničke slike golih žena na portugalskim konjima. Pored njih nalaze se i četiri skulputre žena različitih boja koža, umetnički rad pod nazivom “Žene Portugala” Franciska Simoeša, svetski poznatog umetnika koji je imao izložbe i u Luvru.
Tako je “Kampo Pekenjo”, koja se smatra “muškom” stanicom zbog toga što izlazi na koridu, dobila i svoj “ženski” kutak. Simoeš je objasnio da je na taj način želeo da oda počast svim ženama Portugala koje smatra “kičmom tamošnjeg društva”.
