Žarko Laušević je glumac kog nećemo zaboraviti, ali ovo je ta uloga po kojoj želimo da ga pamtimo

Žarko Laušević je za vreme svoje duge i plodne karijere odigrao velike i sjajne uloge, ali postoji ona jedna po kojoj bi voleli da ga pamtimo od sada, pa zauvek.

Godine 1986. tada mladi glumac je zaigrao u filmu Šmeker, mladog buntovnog tipa, koji beži iz vojske i suprotstavlja se gradskim i prigradskim lupežima i barabama, ali i establišmentu. Laušević je kao neka vrsta jugoslovenskog Džejms Dina bio buntovnik bez razloga, i tada je najavio kakvu će karijeru imati ispred sebe.

Taj lik, tog zgodnog buntovnog tipa, takvog želimo da ga zauvek pamtimo.

U filmu Zorana Amara, mladić iz predgrađa i njegova devojka kroz životnu školu prolaze u kafani i na ulici. Kada on ode u vojsku, devojka na sve načine pokušava da pobegne iz takvog okruženja, ulažući sve što ima čak i svoj lep izgled i odlučuje da se fotografiše naga za jedan časopis. Videvši tu fotografiju, mladić beži iz vojske, tražeći objašnjenje. Njegov povratak na mesto gde je nekada pripadao izaziva preispitivanje samog sebe, razgovore sa takozvanim prijateljima, a na kraju i sa devojkom.

Ovaj film je bila prva (od mnogih) uloga koje su zacementirala zvezdani status Lauševića, ali i poslednja uloga Zorana Radmilovića koji je nedugo nakon premijere preminuo.

Porodica Žarka Lauševića je obavestila javnost da je 15.11. posle kraće i teške bolesti poznati glumac preminuo.

Žarko Laušević rođen je 19. januara 1960. u Cetinju. Bio je srpski i crnogorski filmski i televizijski glumac.

Žarko je diplomirao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.

Bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta, gde je ostvario uloge u velikom broju predstava. Na filmu je debitovao 1982. godine, ulogom u filmu Progon. Iste godine ostvario je značajne uloge u filmovima Savamala i Direktan prenos. Vrlo brzo je dobio jednu od glavnih uloga u TV seriji Sivi dom (1984), koja mu je donela veliku popularnost. Nakon toga, igrao je uloge u više od dvadeset filmova i televizijskih serija, među kojima su: Šmeker (1985), Svečana obaveza (TV) (1986), Dogodilo se na današnji dan (1987), Oficir s ružom (1987), Braća po materi (1988), Boj na Kosovu (1989), Original falsifikata (1991), Bolje od bekstva (1993), Kaži zašto me ostavi (1993), Nož (1999).

Dana 31. jula 1993. godine, Žarko i njegov pet godina stariji brat Branimir, zvani Mili, napadnuti su od grupe huligana u blizini podgoričkog lokala „Epl”. Tom prilikom je Žarko iz svog pištolja CZ-99 usmrtio napadače Dragora Pejovića i Radovana Vučinića, a teško ranio Andriju Kažića, dok je ovaj prilazio da se pridruži napadačima. Osuđen je na 13 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva.

Ta je presuda, nakon žalbi, potvrđena 1994. godine. Kaznu je izdržavao u Spužu i Požarevcu. Nakon ukidanja presude od strane Saveznog suda, po ponovnom pretresu februara 1998. godine, kojim je predsedavala sudija Svetlana Vujanović, izrečena mu je kazna od 4 godine zatvora zbog dvostrukog ubistva u prekoračenju nužne odbrane. Budući da je u tom trenutku već izdržao 4,5 godine, pušten je na slobodu.

Ubrzo nakon toga je napustio zemlju i nastanio se u Njujorku, u SAD.

Godina prođe dan nikada je knjiga koju je Laušević objavio 2011, godine. Druga knjiga izašla je u septembru 2013.godine.