Izložba „Sve što se odbaci, padne u jezik” u Galeriji DOB

U Galeriji Doma omladine Beograda od 30 maja do 11 juna održava se izložba Sve što se odbaci, padne u jezik Sande Črnelč, Elie Friganović i Dunje Karanović.

Izložba Sve što se odbaci, padne u jezik umetnica Sande Črnelč, Elie Friganović i Dunje Karanović iz tri perspektive preispituje materijal ne samo kao sredstvo već kao zasebni nosilac značenja koji ima svoju težinu, trajanje i odnos prema lokalnom kontekstu i prostoru u koji je izmešten. Kao deo sistema komunikacije, materijal poseduje sopstvenu sintaksu i vrednost koju diktira kontekst, ali i izvestan stepen slobode interpretacije.

Delo/objekat se materijalizuje, oblikuje, transformiše u prostoru. Materijal služi kao prenosilac značenja, kao sredstvo komunikacije koje nas informiše od čega je nešto napravljeno, na koji način, ili u kojem prostoru. Pod uticajem sila teže materija ostaje vezana za tlo, vrši pritisak nad njenim oblikovateljima. Ko god dolazi u dodir sa materijom nužno potpada pod uticaj tenzije koja se stvara između subjekta i objekta.

Materija nas drži vezanim, tera na razmicanje tela, premeštanje ili preusmeravanje pogleda. Odnos materije i tela stvara tenziju te nas tera na nužni dijalog sa prostorom.

Naziv izložbe, stih iz pesme novosadske pesnikinje Judite Šalgo, aludira na proces rada umetnica, koje prikupljaju odbačene materij(al)e, učitavajući nova značenja kroz direktan kontakt. Tri instalacije bave se različitim vrstama materijala iz različitih stadijuma ljudske produkcije (opeka, metal, drvo, plastika) od kojih svaki nosi svojevrsne značenjske slojeve i implikacije vezane za geografske širine i istorijske kontekste, stepene otpora i potencijale za promenu. Umetnice se poigravaju sa nađenim i neumetničkim materijalima i predmetima, te sa pozicijama umetnik:posmatrač i različitim uglovima posmatranja i vrstama interakcija unutar galerijskog prostora.

Sve što se odbaci, padne u jezik je deo kolaborativnog izložbenog koncepta Putujući studio koji za cilj ima ostvarenje saradnje sa galerijama u Beogradu, Dubrovniku i Zagrebu radi umrežavanja umetnica regionalne scene i otvaranja mogućnosti za zajedničku produkciju radova i komunikaciju sa publikom. Radovi sve tri umetnice zahtevaju direktan kontakt sa prostorima i lokalnom zajednicom, stoga je cilj ovih boravaka da se ponovo uspostavi saradnja i kontinuirani dijalog u fizičkom prostoru.