Klinomanija: Poremećaj koji deluje bezazleno, a nije, a za koji mnogi i ne znaju da ga imaju

Klinomanija je psihološki poremećaj koji se karakteriše prekomernom i neobuzdanom željom za ležanjem u krevetu i provodenjem vremena u postelji. Osobe koje pate od klinomanije često imaju snažnu potrebu da ostanu u krevetu, čak i kada to nije nužno zbog fizičkog umora ili bolesti.

Ovaj poremećaj može biti povezivan s depresijom, anksioznošću ili drugim mentalnim i emocionalnim problemima. Osobe sa klinomanijom često izbegavaju svakodnevne aktivnosti, obaveze i društvene interakcije, jer osećaju da im je potrebno mnogo vremena u krevetu.

Klinomanija nije isto što i prosto uživanje u odmoru, već se smatra patološkom potrebom koja može ometati normalan život i funkcionalnost osobe. Ako osoba sa klinomanijom ne potraži pomoć i ne leči uzrok poremećaja, ovo stanje može dovesti do ozbiljnih problema u životu, kao što su smanjenje produktivnosti, problemi u odnosima i opšte pogoršanje mentalnog zdravlja.

Klinomanija nije poremećaj koji je specifično “otkrio” jedan pojedinac, jer nije toliko široko priznat kao zvanična dijagnoza u psihijatrijskoj literaturi. Ipak, ovaj pojam je bio korišćen u 19. veku, kada su se psihijatri i psihologi počeli baviti različitim vrstama ponašanja koje mogu biti označene kao patološke sklonosti ili poremećaji.

Klinomanija se ponekad spominje u kontekstu drugih psiholoških ili mentalnih stanja, kao što su depresija, anksioznost ili fobije. Iako nije prepoznata kao samostalni poremećaj u modernim dijagnostičkim klasifikacijama poput DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), termin klinomanija je korišćen da opiše pretjeranu i patološku potrebu za ležanjem ili ostajanjem u krevetu.