Dragana Ognjenović – Višemedijska instalacija i performans

Izložbu Dragane Ognjenović, u Galeriji Fakulteta likovnih umetnosti, otvorila je umetnica i profesorka, emeritus Fakulteta likovnih umetnosti Anđelka Bojović, koja je govorila o načinu izražavanja kroz modu, doktorantkinje na likovnoj akademiji, Dragane Ognjenović.

U modnom dizajnu dugi niz godina, obrazovana na Likovnoj akademiji, odsek slikarstvo, Dragana Ognjenović neupuštajući se u polemiku, otvara svoj modno artistički univerzum, uvodeći publiku u proizvodno umetnički proces.

Poetičke pretpostavke ovog umetničkog rada, u osvit četvrte industrijske revolucije, podstaknute su i inspirisane dostignućima, ali i apsurdima, gde su moda i umetnost premešteni u neki novi instant prostor.

Svet industrije zabave, hiper-potrošačko društvo, teorija Matriksa, propaganda, iluzije bliskosti i masovnih komunikacija, digitalna tehnologija, 3D štampa i tehnologije proširene stvarnosti, menjaju odnos prema etabliranim temeljima etičkih i estetičkih postavki i granica umetnosti, nagoveštavajući promenu odnosa, kako prema umetnosti, dizajnu, muzici, tako i prema modi i proizvodima njihove simbioze.

Instalacija takođe, u metaforama, simulira tehnološki ambijent proizvodnje, u kome je posmatrač u prilici da vidi ekstrahovane procesne tačke nastajanja umetničkog dela, izmeštenog u javni izložbeni prostor.

Kroz prikaze artefakata, slika, odevnih predmeta na modelima, te uramljenih odevnih predmeta, konstrukcija (šnitova), još (ne)spojenih delova iz procesa nastajanja odevnog predmeta, krojnih slika, Dragana Ognjenović dekonstruiše neminovni, univerzalni proces nastajanja a time i konvergacije između mode, likovne, pozorišne, filmske, muzičke i ostalih grana umetnosti.

Umetnica otkriva međusobno podražavajuće prirode i tačke približavanja, doticanja, preklapanja, ali i oprečne medijske pozicije ovih umetnosti. Svi ovi elementi, uključujući i modele na kojima Dragana Ognjenović interveniše, u službi su utiska, da se kultura može posmatrati, kako po slikama (likovnoj umetnosti), tako i po odevnim predmetima, koji se koriste za umetničko, individualno ili kolektivno izražavanje.

Takođe, postupkom konstrukcije, od crteža do delova odevnog predmeta spojenih zanatskom veštinom, prikazanih kroz igrani žanr, moguće je pratiti prelazak mode u umetnički performans, delo na slikarskom platnu i obrnuto.

Poetička prethodnica ovog višemedijskog dela, jeste zagledavanje u nezaustavivi životni I umetnički proces, koji je nemoguće ukrotiti u arhaičnim poimanjima i barijerama, očekivanih umetničkih formi, te je jedan od ciljeva ovog rada, osvetljavanje novostvorenih umetničkih “proizvoda” u virtuelnom svetu nove industrijske revolucije.

Kombinovanjem različitih medija za stvaranje umetnosti, Dragana Ognjenović takođe, daje uvid u naše sposobnosti da prevaziđemo nametnute modele neautentičnosti i inercije, i da se u tom procesu povežemo sa originalnim i ekspresivnim u nama, onoga što jesmo, modnim simbolima koji su u službi vrednosnog prepoznavanja, i neophodne ljudske interakcije.