Otvaranje izložbe Marije Đurić „STOMAK/preobraženje ili transfiguracija”

U Likovnoj galeriji Kolarčeve zadužbine u utorak, 22. marta u 19 časova je otvaranje izložbe Marije Đurić pod nazivom STOMAK/preobraženje ili transfiguracija.

Autorka navodi da STOMAK/preobraženje ili transfiguracija u isto vreme prikazuje prirodnu i natprirodnu pojavu, životnu, društvenu, religioznu… promenu koju možemo doživeti spontano, neprimetno ili uz određene otpore i turbulencije. Tehnologija ulepšavanja selfi fotografija, filtera „lepote”, trenutno pomaže, olakšava, ali i odmaže prihvatanje neminovnosti fizičkih promena. Lepota ili ružnoća ženskog tela diktirana kroz medije, menja se poput modnih trendova.

Zrelo telo ovekovečeno je najlepšim aktovima starih majstora, daleko je od svih današnjih modela diktiranih stereotipa. U borbi sa sobom i svojim telom, kroz medij slike, poput starih majstora svom telu vraćam stari sjaj. Trenuci pred ogledalom, dugotrajni ili u prolazu su igra sa vremenom. Svaki odraz promene, bio lep ili ružan, fotografisan je nasumično mobilnim telefonom. Neobični uglovi, perspektive i skraćenja, otkrivaju nove dimenzije gledanja i značenja. Prepoznatljiva forma postaje manje bitna, slike posebno kadriranih delova, deluju apstraktno i nose iluziju bespredmetnosti.

Telo, koža, pregibi, prevoji, udubljenja, draperije, meko i svedeno modelovani u kvadratno ograničenim okvirima, simbolišu granice telesne intime koji odišu senzualnošću i erosom. Kadrirani delovi kroz formu slike otvaraju i beskrajne mogućnosti preobražavanja kompozicije. Reči publike koja je pratila stvaranje ovih slika, kojima bi ih opisali, postaju i njihova značenja. Izložbu čini kompozicija od 35 slika, pretežno kvadratnih oblika, ulja na platnu.

MEDITACIJE NAD TELOM 

„Još jedna sveprisutna pojava današnjice koja i te kako ima veze sa našim odnosom prema telu jesu takozvani selfi snimci. Fenomen selfija se može razumeti kao pomenuta paradoksalna fascinacija modernog čoveka sopstvenom pojavom/telom a koja takođe, poput pornografije, predstavlja simboličku smrt telesnosti. Zato je interesantno da je jedna slika Marije Đurić očigledna rekonstrukcija selfija, a ona je i mogući ključ koji nam se nudi da i druge slike sagledamo u tom kontekstu. Slično kao i u dijalogu sa vajarskim radovima, rekreacija selfija slikarskim tehnikama predstavlja vrlo efektan pristup koji nas navodi da poredimo medije: dok ekspresivnost slike afirmiše senzualnost i telesnost, selfi, kao doslovna reprodukcija stvarnosti, senzualnost iscrpljuje i svojim beskonačnim umnožavanjem zapravo poništava. 

Centar tela, ali neki bi rekli i bića uopšte, jeste – stomak. Kao jezgro iz koga nastaje život, ali i u kome se skuplja egzistencijalni strah, stomak kao motiv i naslov izložbe može se posmatrati i kao izvor iz kojeg su sve druge slike izašle, ali i sfera koja ih sve objedinjuje. Povratak telu, shvaćen u tom kontekstu, na slikama Marije Đurić predstavlja i povratak sebi, u jednom dubljem, duhovnom smislu, kao smirenje, prihvatanje, nežni dodir sa sobom, povratak celini i centru. Sve se to najpre da osetiti iz stomaka, a ne iz uma, te stoga i ovaj tekst ne predstavlja analizu, već samo poziv na jedan takav, meditativni kontakt sa ovim slikama.”

IZ KATALOGA / Jovan Marković, teoretičar umetnosti i medija

Naslovna fotografija: Promo