Skulpture Majkla Marfija koje će se poigrati vašom percepcijom
Piše: Isidora Spasić
Marfi je prvi put zapao za oko šire javnosti kada je kreirao portret Baraka Obame, tokom njegove prve predsedničke kampanje 2007. godine. Od tada su njegovi radovi bili objavljivani u poznatim časopisima kao što su Time i New York Magazine.
Instalacije ovog umetnika krase različite lokacije i privatne kolekcije širom sveta. Tako ćete na primer, pored mnogih gradova u Americi, Marfijeve radove videti i u Meksiku, Minhenu, Londonu, Cirihu, Parizu, Berlinu i Amsterdamu.
Svoje stvaralaštvo Marfi naziva perceptualnom umetnošću, zbog načina na koji se poigrava sa vizurom posmatrača. Kako je rasla njegova popularnost, tako su se nizali i poznati klijenti, pa je Marfi sarađivao sa brendovima kao što su Google, Nike, The Jordan Brand, Lexus, LG, ESPN i Disney.
Majkl Marfi trenutno živi i radi u Njujorku, tačnije Bruklinu. Tamo pravi svoje trodimenzionalne kompozicije, koje kada se posmatraju iz određenog ugla deluju kao savršeno organizovana instalacija u prostoru. Marfi zapravo kreira naizgled apstraktne skulpture, koje samo sa jedne tačke daju jasnu sliku. Jednostavno rečeno, on je majstor za umetnost iluzije, jer se vešto poigrava ljudskim okom.
Šaka skupljena u pesnicu koja simbolizuje otpor i veliki crni krst, samo su neke od Marfijevih poznatih skulptura/instalacija. Crne puške i dolari raspoređeni u obliku američkog kontinenta govore dosta o njegovim političkim stavovima po veoma važnim pitanjima, kao što su kontrola prodaje oružja i korumpiranost monetarnog sistema. Svojim radovima Marfi pruža direktan, jasan i kritički osvrt na trenutnu socio-političku situaciju.
Iako je njegov umetnički rad dosta komercijalizovan, to ne znači da je lišen simbolike. Kao dobar primer poslužiće Marfijevo crno oko. Ono se sastoji od 1.252 komada crnih drvenih loptica koje vise sa zida uz pomoć najlonskih niti. Interesantno je, i veoma ironično, da je ovaj rad nastao u saradnji sa američkom nacionalnom sigurnosnom agencijom, zaduženom za nadgledanje građana Amerike. A sam rad kreiran je u vreme kada je ta ista agencija bila optužena za praćenje određenih ljudi, konkretno hakera. Od Tolkina do Orvela svevideće oko uvek je ostavljalo jak utisak na posmatrača, pa nije ni čudo što ga je Marfi upotrebio u svojoj verziji Big Brother-a.
Tako Marfijeve trodimenzionalne kompozicije od različitih elemenata i materijala, sa jedne tačke gledišta imaju jasan smisao, a sa svih drugih deluju razruđeno i haotično. I ne samo da se u jednom trenutku dobija jasna slika, već ona prenosi i konkretnu poruku posmatraču. Na taj način prostor postaje ravan, a instalacija zapravo oživljava u svom punom volumenu i rasporedu. I, na kraju, vešta kreativnost Marfijeve vizure čini da se iluzija slike i iluzija prostora međusobno nadovezuju i upotpunjuju.
