Raštan izdavaštvo objavilo tri sjajne knjige domaćih i regionalnih autora

Nedavno je izdavaštvo u Srbiji postalo bogatije za još jednog malog izdavača neobičnog imena – Raštan izdavaštvo. Urednički tim Raštana čine mladi, ali iskusni urednici i autori: Srđan Gagić, Marija Dragnić i Ognjen Aksentijević, uz isto tako mlad i entuzijastičan tim dizajnera, fotografa i prelamača.

Na pitanje ,,zašto Raštan?ˮ ekipa okupljena oko ove izdavačke kuće kaže da se jedan od razloga krije u latinskom nazivu ove neobične biljke, koja, pomalo divlja i neobuzdana, za razliku od svojih srodnica, ne zatvara glavu i čiji se svaki list slobodno širi. Otvorenog uma za različite književne poetike, Raštan je svoju izdavačku avanturu započeo sa tri knjige, pokrenuvši tri nove, u najavi uzbudljive i sveže edicije.

Edicija Plamen namenjena je knjigama regionalne i domaće poezije autora koji su već prepoznati na pesničkoj sceni, onih o čijim se prethodnim knjigama piše i govori, čija se poezija citira i deli i čije se nove knjige iščekuju. Ovu biblioteku otvara druga zbirka jednog od najboljih pesnika mlađe generacije Ognjena Obradovića, Uslovi korišćenja.

Edicija Iskra donosi knjige najzanimljivijih novih pesničkih glasova regiona. U želji da prati mladu književnost koja dolazi iz zajedničkog kulturnog i društvenog prostora, Raštan izdavaštvo posvećuje posebnu pažnju prvim knjigama koje najavljuju autore koji obećavaju. Prva među njima je bosanskohercegovačka pesnikinja već dobro poznata ljubiteljima poezije Selma Asotić sa zbirkom Reci vatra.

Edicija Hronotop donosi knjige domaćih i stranih, afirmisanih i „novihˮ, dosad neobjavljivanih proznih autora. Želeći da čitaocima zainteresovanim za žanrovski i poetički raznorodne tekstove ponudi relevantna dela, Raštan izdavaštvo u okviru ove biblioteke objavljuje romane i zbirke kratkih priča autora vrsnog proznog zanata, kakav je i naš prvi autor Đorđe Aćimović u svom neobičnom proznom prvencu Stradijavirus.

Đorđe Aćimović – Stradijavirus

O knjizi

„Sveža, ekskluzivna proza. Nove beogradske kvazihoror priče koje će vam zavrteti mozak! Ako nađete ključ za njihovo čitanje i zaplovite putevima piščeve podmornice, nagrada će se očitovati u vidu prodora kroz vrata percepcije u jednu pomerenu, pa ipak poznatu, našu stvarnost, koja je ‘iskočila iz zgloba’, iščašena. Iščašenost je jedina prva realnost, a Đorđe Aćimović nam to s obe ruke, znalački, nabija na nos. Odlična prva knjiga!“

Borivoj Gerzić

„Stradijavirus je neobična zbirka začudnih tekstova. To nisu anegdotski tekstovi, a ako anegdotska potka i postoji, ona je veoma iskrivljena i iskorišćena kao osnova za ironijsku konstrukciju. Neizvesno je šta čitaoca ovde više onespokojava – sižei, teme i jezički postupci u pojedinim tekstovima ili povezivanje tih tekstova slobodnim, naizgled nasumičnim pretapanjem u celinu.“

Miloš Živanović

O autoru

Đorđe Aćimović (Beograd, 1981). Pesme i priče su mu objavljivane u domaćim i regionalnim, štampanim i elektronskim časopisima. Stradijavirus je njegova prva knjiga.

Ognjen Obradović – Uslovi korišćenja

O knjizi

„Ovo je poezija za sve koji strahuju da će postati ‘najbolja verzija sebe’ – zvučni kao slogani, instagramski upeglani, prijatni kao motivacioni govornici. Pesnički postupak Ognjena Obradovića liči na pravljenje skrinšotova naše stvarnosti, koje potom zumiramo i opet otkrivamo sebe – zbunjene i usamljene s ove strane ekrana. Uslovi korišćenja nas bar za trenutak tera da se fokusiramo, izađemo iz beskrajnog skrolovanja (nepotrebnih) informacija i iskreno posmatramo sebe i druge. Izvesno je da će svaki čitalac pronaći u ovoj zbirci stihove koji će mu omogućiti da stvarnost sagleda drugim očima i da odluči šta dalje sa tim novim, očuđenim pogledom na svet.“

Natalija Jovanović

„Druga zbirka pesama Ognjena Obradovića, Uslovi korišćenja, u potpunosti razobličava marketinško i digitalno, kao amblematične pojmove naše svakodnevice. Preispitujući svet kroz odnose arhitekture i neoliberalnog kapitalizma ili, na primer, istorije i industrije zabave, autor uspeva da ironičnim rakursom poetizuje jezik reklamnih slogana (koji licemerno skriva socijalno-ekonomsko izrabljivanje) i na taj način ukaže na grotesknost okruženja u kojem obitavamo. Vredna posledica ovakvog pesničkog pristupa jeste zahtev da poskidamo sve maske, nametnute bleštavilom trgovačkih brendova sa ekrana, da bismo doprli do sopstvene autentičnosti.“

Petar Matović

O autoru

Ognjen Obradović (1992) završio studije dramaturgije na FDU u Beogradu, gde radi kao asistent na predmetu Istorija svetskog pozorišta i drame i priprema svoju doktorsku tezu. S promenljivom dinamikom piše poeziju, scenarije, drame, marketinške i teorijske tekstove, koji se nalaze u prisnim i ambivalentim odnosima. Autor zbirke poezije Oticanja (nagrada Mladi Dis, 2016).

Selma Asotić – Reci vatra

O knjizi

„Reci vatra je pjesnička knjiga koja svojom snagom, poetskim slikama i opštim utiskom nagovještava da se radi o već izgrađenom pjesničkom glasu. Ova zbirka sadrži sedimente višegodišnjeg, posvećenog istraživanja jezika i njegovih mogućnosti u poeziji. Kao da se sve sabilo: slike, zvukovi, emocije i sjećanja i kulminiralo ubjedljivom i snažnom poetskom zbirkom. Sadašnjost i prošlost, odlasci i dolasci, (ne)mogućnost ljubavi, rat kao trajno traumatsko iskustvo i svijet koji se otvara čas kao spasonosna mogućnost, a čas kao bolan privid, opsesivni su motivi koji se razvijaju i nadopunuju kroz poeziju Selme Asotić.“

Tanja Stupar Trifunović

„Godine 1992. u Sarajevu se rodila Selma Asotić, a Louise Glück objavila poetsku knjigu Divlji iris. O sinhronicitetima, kao ni o ratovima, ne znamo mnogo – inače bismo prvo znali prepoznati, a drugo spriječiti. No čitatelj/-ka ima pravo i obavezu da sluti i povezuje: pjesnikinje i stihove, sudbine i zemlje, rat i mir. Glück je napisala: ‘Na kraju moje patnje / bila su vrata’. Asotić je kroz ta vrata prošla rođenjem. Njeni stihovi su starinski nanin hekleraj našiven na vojnički SMB ruksak. I obratno – njeni stihovi su hekler koji pucnjima zakucava milje za sto na kojem piše.“

Ferida Duraković

O autorki

Selma Asotić (Sarajevo, 1992) je pesnikinja. Završila je magistarske studije iz poezije na Univerzitetu u Bostonu. Dobitnica je stipendije Robert Pinsky Global Fellowship i druge nagrade na književnom konkursu Brett Elizabeth Jenkins Poetry Prize. Nominovana je za nagradu Puschcart za pesmu Nana, a 2021. uvrštena je među polufinaliste/kinje nagrade 92Y Discovery Poetry Prize. Pesme i eseje na engleskom i bchs jeziku objavljivala je u domaćim i međunarodnim književnim časopisima. Ne bavi se interesantnim hobijima, niti ima nameru.

Naslovna fotografija: Clay Banks