Nova predstava u Domu Jevrema Grujića od 21. decembra: „Dve žene i jedan rat“

21. i 22. decembra od 20 časova, obradovaće nas premijera jedne nesvakidašnje predstave, ali ovoga puta ne pozorišne, nego muzejske!

Dom Jevrema Grujića, muzej istorije, umetnosti i diplomatije u saradnji i pod pokroviteljstvom Američke ambasade u Srbiji donosi predstavu Dve žene i jedan rat u kojoj glavne uloge tumače Vjera Mujović i Marija Bergam.

Ovo je predstava o prijateljskom odnosu dva naroda, srpskog i američkog tokom Velikog rata, najkritičnijeg perioda naše istorije, a koja se ogleda kroz sudbinu dveju žena, koje su višegodišnjim, strastvenim zalaganjem za Srbiju širile diplomatsku misiju širom sveta.

Jedna je Amerikanka – Mabel Danlop Gordon Grujić, udata za srpskog diplomatu, Slavka Grujića, a druga Srpkinja – Jelena Lozanić, kasnije udata za najvećeg američkog dobrotvora srpskog naroda Džona Frotingama. Obe imaju dve domovine – Srbiju i Ameriku. One su pravi primer zaboravljenih srpskih heroina, potisnute u tišinu i zaborav, što nas je podstaklo da ih ponovo oživimo u našem sećanju.

Subine i zaboravljene priče dve nepokolebljive i odvažne dobrotvorke srpskog naroda – Mabel i Jelene, verno će dočarati glumice Vjera Mujović u ulozi Mabel Grujić i Marija Bergam kao Jelena Lozanić. U ulozi batlera Džejmsa, igra Petar Milićević. Predstava je rađena po tekstu Jelene Kajgo i u režiji Aleka Conića.

Predstava Dve žene i jedan rat će se igrati u Muzeju Dom Jevrema Grujića u Svetogorskoj 17 u Beogradu svakog meseca, pred malim auditorijumom od samo 35 gledalaca. Karte se mogu kupiti putem sajta www.tickets.rs, na svim prodajnim mestima Tickets-a ili u Domu Jevrema Grujića.

Autorke projekta su: Branka Conić i Gordana Bekčić Pješčić, a podršku izvođenju predstave dala je i kancelarija Poverenice za zaštitu ravnopravnosti, Brankice Janković.

Zbog svog snažnog humanitarnog rada, Mabel Grujić je svetska štampa prozvala srpskom Jovankom Orleankom. Prepričavalo se kako je okupila i ujedinila američke dame iz visokog društva da pletu vunene čarape za srpske vojnike na frontu i sa svojim usvojenim narodom prešla Albaniju, tokom čega je zauvek izgubila šansu za potomstvom. Zajedno sa Mihajlom Pupinom gradila je domove za napuštenu srpsku siročad i mobilisala američke lekare da dođu u Srbiju i pomažu svojim kolegama u bolnicama. Njenom predavanju o stradanju srpskog naroda na Univerzitetu Prinston prisustvovalo je preko 4 000 studenata, kao i tadašnji predsednik Univerziteta – Vudro Vilson, koji postaje njen veliki prijatelj.

Jedna od najvećih zasluga ovog srpsko-američkog para, Mabel i Slavka Grujića, jeste animacija Karnegi fondacije da uputi novac – tadašnjih 100 000 dolara, za izgradnju Univerzitetske biblioteke u Beogradu, što će ostati jedan od njihovih najvećih doprinosa. 

Sa druge strane – Jelena Lozanić, ćerka prvog rektora beogradskog univerziteta, Sime Lozanića bila je veliki borac za ženska prava, a tokom rata dobrovoljna bolničarka koja se brinula o ratnoj siročadi. Kao predstavnica jugoslovenskog Crvenog krsta, tokom rata, od 1915. do 1920. godine, odlazi u veliku humanitarnu misiju u Ameriku gde sakuplja novac za srpsku vojsku i iznemogao narod. Poput Mabel i ona je pokretala radionice u kojima su Amerikanke i Kanađanke šile zavoje i odeću za srpske vojnike, gostovala na brojnim univerzitetima i držala predavanja širom Amerike.

Upravo tamo upoznaje svoju najveću ljubav – Džona Frotingama, koji je već uveliko zaražen ljubavlju prema Srbiji u kojoj je proveo najlepše godine tokom kojih je odhranio preko 600 dece iz Vranja i okoline. Ovaj zaboravljeni američki dobrotvor je poklonio Srbiji u vidu donacija iznos od čak četiri državna budžeta naše zemlje iz 1915. godine!